Netgedichten

netgedicht (nr. 79.266):

Leven als een vogel

Pril lente geluk
vroege vogelgeluiden
strelen zacht mijn hart

Wanneer uniek lichaam reist in hemelsblauw
waar hals uitgestrekt hangende poten krachtige vleugels
en zich met borst toeleggend lijnen en figuren tekenen om er even
tussenuit te trekken, glijden en zweven boven de mooie, veranderlijke aarde.

De landelijke omgeving met glooiende heuvels
slingerende landweggetjes of strakke vlakte met prachtig
geschulpte wolkenpartijen reflecterend op het rustig kabbelend water
komen allemaal tevoorschijn die achteraf met een horizon weer zullen verdwijnen.

Dat ze op eenzame hoogte de koers blijft volgen
met een bestaan waarin zij gezelschap krijgt van bruisende
kruisende en ruisende vogels terwijl dagen en nachten voorbijscheren
Bovendien leidt ze een eigen leven vol overgave en strijd; ver weg van alle drukte.

Ik wou dat ik haar was daar zij uitdagend dromen
en wensen volgt door onvermoeibaar en met veel inzet grenzen
en luchtlagen tijdens haar vlucht over te steken maar ook op een bijzondere
manier zich laten meestromen met een wind tot uiteindelijke bestemming wordt bereikt.