Netgedichten

netgedicht (nr. 79.681):

Van hemel naar hel

we plakken
stukjes duister
aan elkaar
om het licht
geen kans
te geven te
zien wat wij
alzo meemaken
en beleven

niet alles
werd natuurlijk
zo naadloos
afgeplakt ook
wat contrast
kreeg zijn kans
voor nauwelijks
herkenbaar toch
een vrolijke sjans

stemmig
werd de ruimte
schaars verlicht
de oplichtende
bordjes uit
waren duidelijk
verplicht bij
de laatste
nummers slow

stilstaan was
de manier van go
met gesloten ogen
gingen alle
knoopjes open
werd begeerd
en gestreeld tot
de zaalwacht plots
het helle licht aandeed

men heel
verbaasd
wat kleding
schikte
ogen afgewend
om niet meteen
zich dood te
schrikken van hemel
naar hel gaat snel