De winter is vergangen
De winter is nu eindelijk vergangen
Zong ooit een late middeleeuwse bard
In laat-gothiek, prerenaissance
of beide
In elk geval rooms-katholieke tijden
Toen men de dom aan willibrord wou wijden
Die christus' woord aan heidenen verspreidde
Wiens ros in eeuwen nooit week van zijn zijde
Al had heer godebald met lidewyde
En radboud hun patroon een vrijgeleide
Geschonken om 't gemene volk
te leiden
Naar moeder gods, de lieve heer
of beiden
Men had van inquisitie zwaar
te lijden
Het waren immers katholieke tijden
Prelaten hoeders over herdersweiden
Hun mond gesnoerd in hogewoerd ten tijde
Der guldensporenslag op kortrijks heide
Hun ziel gesmoord met goeiendag of blijde
O moeder overste, sta mij toch bijde!
Naar wie zal ooit mijn monnikshart verlangen
Naar was sich liebt und neckt doch immer sart?
Ik kan me moeilijk in mijn cel verhangen
Ach, 'k zeg het enkel om u wat
te stangen
Aan pinksteren wijd ik al mijn gezangen
Als godvergeten middeleeuwse
bard
De winter is dan lang en breed vergangen
Geplaatst in de categorie: lightverse