Netgedichten

netgedicht (nr. 79.766):

weerzien

in het weerzien hameren
gedachten als slagen op het
aambeeld, roodgloeiend
is het ijzer en toch vormt
het zich als water in de positie
van waar het moet zijn

ach, deze zinnen beslagen
het festijn van toen, allerlei
gebeurtenissen tonen in mijn
hart nog het pure broederschap
dewelke wij ervoeren

doch, het weerzien had geen
“ statement “, paden werden
gekruist en belangen
verstoord door eigenzinnigheid
van ons beiden

maar harten dragen geen wrok,
slechts wat stille woorden
die in mij als onuitputtelijke affirmaties
werden geuit, zo ook jij, groot en sterk
maar uitgerust met de zachtheid van vers
gevallen sneeuw, waren emoties jou niet vreemd

en nu, nu ik dit schrijven aan jou
opdraag vergewis ik me ervan
dat de hemel ( waar we beiden niet
in geloofden ) toch de ogen en oren
bezitten die de ware aard van één ieder
herkent en ons beziet als halsstarrig
maar ook lieflijk naar alles waar
de geest voor altijd als een kind
zich verwonderd om het kleinste
dat niemand ziet