inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 80.967):

en toch

mijn verhakkeld ik
een hoop opeengesmeten planken
de nagels steken roestig uit

en toch
in gedachten nog
jeugdig pezig onvermoeibaar
de steile hellingen op verend
of
verjongd gezuiverd zorgenloos
mijn zee langs gaand

maar ook
de leeggeslagen mondholte
met klemmende prothesen opvullend
of
kijkend naar mijn kleinkindje mijn hemelkindje
met nooit gekende
nooit vermoede
liefde en verdriet

Schrijver: KarelMaria
2 september 2023


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 136

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
KarelMaria
Datum:
14 oktober 2023
Twee in één; zo had ik het nog niet gezien.Bedankt voor je waarderende woorden, Ralameimaar!
Naam:
Ralameimaar
Datum:
13 oktober 2023
Kracht en rouw. Mooie gedichten!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)