Netgedichten

netgedicht (nr. 81.817):

morgenlicht

in het morgenlicht
besef ik meer dan ooit
dat jij niet meer hier
altijd nog in mij bent
tranen in mijn ogen
kleuren tot regenboog
als ik zachtjes vertel
wat mij de dag brengt

in het morgenlicht
heldert mijn geest
die ‘s nachts droomde
dat lief koesterend
wij weer samen lagen
met zijn zonnestralen
wast het mijn verdriet
tot bron van energie

in het morgenlicht
zijn het jouw woorden
die met zachte hand
mij de benen brengen
die mij verder helpen
de vindtocht te gaan
die mij hier met jou daar
nieuw evenwicht geeft