inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 82.037):

Mooi Amsterdam

Mooi Amsterdam, bij tijd en wijle hoer van grauwe steen,
ter wereld kwam ik ooit in je warme moederschoot,
maar kleine jongens die niet kunnen praten worden groot,
en daarom zeg ik met jouw accent: we hebben elkaar slechts te leen.

In je snelle straten voelde ik me vaak hopeloos verloren,
maar je voorgoed verlaten heb ik nooit gekund of gewild,
je hebt me onvrijwillig en gelaten naar een hoger niveau getild,
en schonk me vele kansen om iets schoons te scoren.

Nu zit ik in een huis in Zuid op een kruispunt in mijn leven,
en niemand gaat mij onvrijwillig zeggen wat wijs is en wat niet,
ik ben zó eigenwijs geboren dat ik Amsterdam koos als mijn stad.

Op het punt ben ik gekomen dat ik slechts nog denk aan geven,
met veel desinteresse voor wat ik bij een goegemeente achterliet,
we hebben elkaar te leen, mijn lezer, zoals een baasje en zijn kat.

Schrijver: Jan van Loosdrecht, 7 januari 2024


Geplaatst in de categorie: woonoord

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 45

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)