Netgedichten

netgedicht (nr. 83.300):

Schoonheid en stilte (3)

ik heb
de top nooit
beklommen
langs steile
wanden omhoog
vorst en kou
trotserend om
het intense wit
van de eerste
zonnestralen te zien

ik gleed uit
in een peilloos
diepe spleet
vol donker en
begon te rollen
met ijs sneeuw en
divers formaten
steenslag steeds
sneller in een bocht
aan de buitenkant

in vertraging
duwde ik me van
de stroom verder
weg zag een
inham om even
bij adem te komen
begon de weg terug
met licht en de
opgekomen zon
warm in de rug

op halve kracht
kan ik niet meer
presteren maar wel
leren om te genieten
van wat in competitie
nog nooit gezien
is gaan worden
stilte en schoonheid
in verbinding met pure
natuur van de aarde