Netgedichten

netgedicht (nr. 83.510):

herinneringen

voor ons is samen
thuis hand in hand
de tuin en schuur
de muur waar we
altijd speelden en
ik jou en jij mij
verveelden met
kijken naar elkaar

wij waren altijd
snel thuis ook in
het grijs bestofte
treinstel op een
totaal verlaten station
in de middle of nowhere
ook thuis bij de
slaande kerkklokken

waar wij vergeten waren
uren te tellen omdat we
samen dromend hebben
gekeken naar de start
van een groep oldtimers
om 5 uur morgens
voor een rondje nederland
verkleed als dwazen

ja daar in het land
van inboorlingen
moest jij steeds de
wegen vragen omdat jij
je in een stukje dialect
uit heel lang geleden
verstaanbaar kon maken
waar ons thuis is gebleven