Netgedichten

netgedicht (nr. 84.220):

Ruimtegruis

ik heb nog niet
zo lang geleden
het eerste ruimtegruis
in de oogopslag
van mensen gezien
als stukjes aandacht

merkwaardig zonder
enige verbondenheid
met moeder aarde
in buitenissige kleuren
en adembenemende
vorm en outfit

nog waren het
incidentele
ontmoetingen
maar hun aantal
werd snel groter in
modiaal constateren

bijzonderheden
waren hun motoriek
en de manier
van communiceren
dat plaats vond op
uitwisseling van contact

neuraal electrisch niveau
zo ongeveer als delen
van ons zenuwstelsel
en hersenen net als
het bewegen en soepel
coordineren van spieren

nog was er geen paniek
voelde de mens zich
niet overvallen maar hoopte
op kennis en kunde van
de groepen buitenaardsen
bij de dreigende apocalyps