Netgedichten

netgedicht (nr. 84.518):

Zielloosheid en entropie

ik heb de
geesten
zien ontwaken
na een halve
evolutie slapen
in ontluikende
potentie op zoek
naar bloemen

met de mooiste
kleurfrequentie
zij dachten in
de hemel te zijn
verlost van dodelijke
ziektes en zware pijn
maar de aarde was
nu anders gekleed

na een volledige
ontluistering van
de schoonheid der
schepping restte
de zielloosheid
en entropie op
alle gebied in
zichtbare chaos

in een vaag begrip
wisten zij zich nog
net hoeder van de
mensen planeet
alleen wat daarvan
over was na de
roofbouw gepleegd
door alle generaties

de geesten zijn
gekoppeld in een
noodplan om het huis
van de mens te redden
door de bewoning
van de aarde en het
leven daar voor alles
weer mogelijk te maken