Netgedichten

netgedicht (nr. 84.554):

Nooitg geziene gnomen

het lijkt wel of
ik ben verzand op
een eindeloos strand
om zandkorrels
te tellen in een
maandenlange
steenkoude nacht

verloren is mijn
ooit zo warme
perspecrtief
de handen in
verband uit
vroeger normen
en waardenland

op straffe van
de hel zijn toch
de liederlijke dromen
gekomen want ook
wij verzonnen de
nooit geziene
gnomen er snel bij

traditie en vertrouwen
de fundamenten van
een relie opvoeding
waarin de vrijheid
van zelf inzichtelijk
handelen als laatste
hoop je wordt ontnomen

en je vast zit aaan de
maatschappelijke
wangedrochten de niet
ontbindbare huwelijken
de eeuwigtrouw belofte
en het embargo op
seks voor het huwelijk

religie en maatschappij
hadden alles met controlle
dichtgetimmerd
voordat je het wist
was die verbintenis
de enige escape
naar een vrij stúkje leven