Netgedichten

netgedicht (nr. 84.767):

De lente ingesneeuwd

ze praten
laten hun
takken kraken
door de strenge
vorst die samen
met de geel rode
maan meester
zijn in het bos
waar kleine kale
takken nog nooit
zoveel sneeuw
hebben getorst

beneden kraken
voetstappen
op de harde
bovenlaag
duidelijk hoorbaar
evenals de vlucht
van dieren gestoord
in hun winterslaap
maar die zijn weer
snel vertrokken om
hun dromen te plakken
uit kleine blokken

snel zal de zon
weer heer en meester
worden in de lente
van het bos
waar sneeuw tot
druppels versmelt
en hun weg krabbelend
zullen vinden om
elkaar hun avonturen
al klotsend en schuimend
tegen de oevers in kleur
en geur te vertellen