In de schaduw van de bomen

Strekkende wortels
wind fluistert door de takken
rust in de adem


Zij staan stil terwijl seizoenen
als schimmen voorbijgaan, hun wortels reiken
dieper dan wat ooit zal worden gezien. De aarde draagt hun
verborgen verhalen terwijl wind hun takken beroert met fluisterende handen.

Bladeren vangen licht, laten het
dansen en verdwijnen, hun schaduw strekt zich
uit over een wereld die nooit rust. Hier wordt tijd zachter, breekt
het ruisen van gedachten. Hier is stilte geen leegte, maar een plek om te bestaan.

Elke barst in hun schors is een spoor
van vervlogen tijd, een taal die zonder klank toch
alles onthult en bewaart. Wie goed luistert, zal geen antwoorden
vinden in hun murmelen maar voelen hoe wind echo’s van vergeten dromen draagt.

Wind komt en verdwijnt, golvend als
een rusteloos hart, maar de bomen blijven, buigen
diep en breken niet. In hun adem leeft een geheim dat geen stem
nodig heeft; een ongekende rust die wacht op wie durft stil te staan en te luisteren.

Biografie van deze schrijver

Boom Bomen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.6 met 9 stemmen 579