inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 84.948):

Ik was jouw schaduw

Het stemt mij verdrietig
dat ik nu moet lezen
dat jij in jouw stilte bent verdwaald
stille vriend als een schaduw
ik volg je, ik volg je

Zie hoe je wandelt langs de oude rivier
in jouw hoofd verloren vriendschap
hoe het moest gaan en is voltrokken
ik ging weg, steeds verder weg

Er vaart een schip op weg naar nergens
de nachtvracht varend op het water
wie is de stille getuige

Je voelt hoe dromen zijn verdwenen
glimlach die op haar lippen lag
dauwdruppels glinsteren op tepels

De enige droom voor het zoete hart
in binnenste, het allerdiepste binnenste

omdat je wandelt langs de Sturia
in jouw hart verloren vriendschap

hoe je ooit droomde dat alles anders was
maar de droom werd nooit begrepen

zie hoe je wandelt langs de Sturia
daar gaat de droom, daar vaart het schip

vriend van de Sturiarivier, heldere kameraad
daar gaat de nachtvracht naar het niemandsland

stille vriend, het stemt mij hoopvol
dat ik nu moet lezen
dat je in jouw stilte bent verdwenen

ik was jouw schaduw, ik was jouw schaduw.

Schrijver: mobar
8 maart 2025


Geplaatst in de categorie: emoties

4.1 met 9 stemmen aantal keer bekeken 183

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)