Netgedichten

netgedicht (nr. 84.953):

Bloed

Op een dag als bloed en bodem
weer eens zullen samenkomen
zal het wrede vuur ontbranden
gloeiend staal scheurt tot de randen
totalitair de aarde open
kokend water vult de lucht
de waarheid wolkt zich naar buiten
woorden wringen zich tot een klucht
massa’s moeten weer weglopen
feiten doen niet meer ter zake
wie het hardst roept krijgt de kluiten
grenzen zijn slechts de afspraken
uit een vredig ver verleden
retoriek bepaalt het heden
wie het hardst roept heeft gelijk
rijkdom lijkt niet om te delen
immers een leidt dan zovelen
in zijn narcistisch bestuurd rijk
tot de bodem zijn woeste bloed
verslindt in haat van hitsig volk
de stille waakvlam van de vrede
ongeblust door woordenvloed
zal hoopvol alle tranen verbranden
alleen eenheid telt daarna als tolk
ieder bloed is immers goed