Netgedichten

netgedicht (nr. 85.131):

Blauwe lotus

Uit de schaduw van vals licht
van haar verre verleidelijkheid
nog immer bevreemd ontheemd
spreekt nu de eenzijdig
herwonnen rede

spreken zal hij in haar nabijheid
over dertigduizend mijlen
hun waarheid onvertogen onverkort in volle overtuiging

uitdagender dan in liegende vaart over oeralbergen en zwarte zeeën
voor ieder die verloren is
zal de zin voor altijd stromen
die waarspreekt over Amors tover

op vleugels naar Promessia
verweesd verbonden na de schanddaad der onttovering

ongekozen vluchtige wegen
klucht van uitstel in haar verzwegen
kwade spreuken der drakenzoon
als wrange vruchten der blauwe lotus

in dat godvergeten fort
gebouwd op haat en wroeging
waar haar schaamtewaarheid verdronk
in schaamteloze blasfemie

om niet de wrake der gerechtigheid
in levende lijve waar te nemen
de verklaring die zij hem verschuldigd blijft, voor altijd