inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 85.162):

Hodie mihi, cras tibi

Toch vreemd hoe pestvogels ons hier neerhalen
en spotvogels soms ons humeur verpesten
met manisch-depressieve dorst naar kwetsen
zij horen niet de roep der wielewalen

Zij kennen niet zichzelf, laat staan de waarde
van de natuur, natura docet, toch
zij leert ons van recycling - zonder blog

Noch kennen zij het leven op de maan
al heeft een strijkwinkel er nooit gestaan
het heeft wel heel wat voeten in de aarde

Grazyna ken ik niet, wel een Elime
kirgizische roots met russische kiemen
van vierenveertig lentes, net als zij

Zij doet in kolen die zij graag wil stoven
als zij een poets bakt, moet ik dan geloven
dat haar dood heden is, mijn eind nabij?

Kom kom, denk ik, periculum in mora ¹
en spoed mij als viator uit de aula ²
de mortuis nihil est disputandum ³

¹ Jaja, ik moet nu echt niet langer talmen
² en scheer mij weg uit deze necropool
³ al spreek ik over doden niets dan goeds

haar schijnvertoon is een gebakken poets
het riekt er kwalijk, naar funèbre walmen...

... Hodie mihi, cras tibi (Lat.):
Heden ik, morgen gij

Toelichting bij illustratie:
Hodie mihi cras tibi cur igitur curas — 'Today to me, tomorrow to you, why worry?' Or, what goes around comes around... ...

Schrijver: Maxim
Inzender: Max de Lussanet, 5 april 2025


Geplaatst in de categorie: afscheid

2.8 met 5 stemmen aantal keer bekeken 336

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)