Netgedichten over overlijden

netgedicht (nr. 1.449):

MET PASEN IN ZICHT

Je voorhoofd moeder voelde koud
Toch heb ik het een kus gegeven
Je schonk drie kinderen het leven
Werd tweeënnegentig jaar oud

Kleurrijke bloemen op je kist
We waren allen aangeslagen
Ik hoorde ademen bij vlagen
Terwijl ik heus wel beter wist

Het leek alsof je zo maar weer
-Je wilde nog niet weg van aarde
Je voelde je geen hoogbejaarde-
Herrijzen zou maar ja wanneer

Je gaf de hoop op nog wat tijd
Niet op en bleef maar vechten tegen
Laat ik het noemen 's Heren Wegen
Het was een ongelijke strijd