Mijn ogen zien achter het zijn, Het niet-zijn waarin wij niet zijn, Niemand ooit wederkeert, Zoals de geschiedenis ons leert. Wat mijn ogen daar ontwaren, Is door mij niet te verklaren, Niet te bevatten of uit te leggen, In eeuwig duister gehuld. Mijn taal schiet tekort, Mijn woorden niet toereikend, Wijl er te veel bij mij schort…

kracht vinden in alomvattende leegte tocht omzetten in dat vleugje wind waar vleugels op gebouwd mogen worden voorbij een schatplichtig smachten prachtig opfladderen tegen het licht in zinnen verzetten door opheldering kwellingen vervliegen per hoogtemeter onwelgevalligheden verbeteren in ledige lucht als een laatste zucht die stilte verkiest…

Denkend aan het verleden Zie ik eindeloos veel beelden Van mijn herinneringen Uit lang vervlogen tijden. Vooral het beeld van haar, Degeen ik in het nu zo erg mis, Ik zoveel geluk mocht smaken, Nooit genoeg van kreeg. Daarom mijmer ik graag over toen, Verlang ik terug naar eer, Wil dan alles weer graag overdoen. Dat gaat alleen…

Er is een zachte bries gaan waaien, die jouw naam draagt door de kamer. Nog even dwarrelen de slingers en hoor ik je lachen tussen de stilte in. Je liep het laatste levenspad zoals je altijd al wandelde - met een vuurtje van lef in je ogen, een vleug eigenzinnigheid op de wind, en een lichtheid die het zware tartte. Jij liet…

Alles heeft zijn tijd voor en najaarsbloemen veranderen van het uur verwarmen met een licht vuur Het rimpelen inkeren van de dagen op glad ijs wagen paal en perk stellen bloementapijt vol kleuren grafzerken laten zich tooien Oude herinneringen komen tot leven reîncarnatie borrelt op chrysanten Japans staatssymbool steeds meer variëteiten…

Eenzaam slijt ik mijn levensdagen, Het is warmte ik ontbeer, Van brandende kussen van weleer, Die mijn gemoed plagen. De streling van je blik op mijn huid, Die mij steeds weer opwond, D’hete kussen op mijn mond, ’t Horen van orenstrelend stemgeluid. Nu hoor ’k slechts stilte om mij heen, In ijzingwekkende kilte, Nadat jij mijn lief…

in het midden van de dingen kroop een stille wanhoop binnen hoe één hapering het hart in verstoring bracht een diepe stilte vanaf het ei dachten wij dat wij en iedereen voor altijd zouden zijn maar ook sliep in ons het sterke verlangen dat de oceaan ons ooit als een regendruppel zou ontvangen in het midden van de dingen kroop een diepe…

Ik ga, maar niet weg, ik ga, maar ik zal er zijn in de woorden die je kiest, in het korte aarzelen voor een mooi woord, dat nog een tel blijft hangen. in het rechten van mijn schouders in de wind, in de pas die vanzelf een tel korter wordt bij regen. in het rustige roeren van je lepel draaiend, verdwijnend een tel en dan een slok…

Als ’n stuk vermolmd hout Ligt hij eenzaam in de greppel. Niemand die hem mist, Niemand die hem vallen zag. Hij ligt daar nu al vele weken, Langzaamaan te composteren, Tot ’n deel van moeder aarde, Geeft per slot nog wat waarde. Dankzij wat van hem resteert, Tieren bloemen welig, Blijkt hij dood meer is weerd, Dan hij ooit had kunnen…

Mijn gedachten zijn ver heen Naar haar die van mij verdween. Mijn gedachten draaien In ’n kringetje rond, Die gedachten verwaaien Naar de tijd zij hier nog bestond, Toen zij en ik niet dachten, Niet verwachtten Daar ooit ’n eind aan komt.…

In gedachten teken ik jou uit, Kom je tot leven als mijn bruid, Vieren we het leven in liefde, Tot de realiteit 't beeld kliefde. Vergeefs tracht ik ’t te herstellen, Het verlies bleef me kwellen, Heb d’poging moeten staken, Kan jouw beeld nooit weer maken. Ga nu alleen zonder jou voort, In een eindeloze leegte, Niemand jou ooit weer…

Morgen tikt de klok weer hetzelfde uur, de dag waarin jouw licht verdween — toch brandt dat licht nog steeds in onze harten een warme vlam die nooit helemaal dooft alleen misschien ons anders schijnt. Danny, in lentes nog jong, viel jouw stem stil viel maar jouw lach woont nog in de keuken en in kieren van de trap; je bent onuitgesproken de…

Je kwam met stem en lach een meisje van veertien, op een podium groter dan jijzelf, vol ook al van warmte en moed. Rotterdam klonk door in jou – eerlijk, ongepolijst, een toon die niemand kon veinzen, een stem waarin thuis bestond. Je gaf je hart aan lied en rol, aan cabaret, aan musical, aan avonden vol herkenning waarin…

Drie jaar bommenregens Met meer geweld over-en-weer en vrede ver weg want tsaar Poetin, zo- als wij hem niet willen zien is echt een duivel Die rücksichtslos gaat Voor waar hij denkt recht op te Hebben, terwijl Gor- batsjov Zich reeds meerdere Keren heeft omgedraaid in Zijn te vroege graf...…

het was lang geleden dat iemand je had gezien nee er was geen contact vliegen en muizen bezochten je om jouw lijf te belegeren toen je geen enkel teken van leven meer gaf de overheid kende je adres ongeopende brieven belandden op een vergeelde ingezakte stapel van een zwijgende reis in de tijd geen sporen van worsteling volledig…

Ach, ik kan verdrinken 's nachts onder een boom doodvriezen, alleen maar verkleumen of geluk hebben en een plaats bemachtigen om te slapen in de opvang onder de honderdbeddendeken met voor ieder een hoofdgat lekker warm bij elkaar Maar dan nog, vanochtend werd mijn buurman niet wakker bij de eerste, tweede en derde gong Spartelend…

  Mijn liefde smaakt bitterzoet, Wijl de rouw die volgde Na mijn verdriet, Vervlochten is met het geluk Van de liefde, Die nu als ’n twee-eenheid Onlosmakelijk Genesteld is diep in mijn hart.…

Mijn liefde bereikt nooit meer Voor wie die is bedoeld, Mijn gesproken woord Door die niet meer gehoord. Die ene keert nooit weer, Mijn stille verwoord verdriet Wordt nooit gesmoord, Gaat door tot in d’eeuwigheid.…

Als het einde nadert en hij met lege handen en een handvol holle woorden staat Graaft hij dan naar de zin van het leven vindt hij waarheid of leugen Als de nacht haar zwarte vleugels spreidt en hij stille tranen huilt Voelt hij dan dat de kralen die hij telt schitterende parels zijn in een zinloos bestaan…

In die donkere tijden, Nadat jij mij onverwachts verliet, Ik achterbleef in mijn verdriet, Niet kon wennen aan m’n lijden, Zo wilde ik het leven niet, Ik wist niet hoe ik dat kon mijden. Er begon voor mij ’n nieuw bestaan, Een zijn van verdriet en pijn, Een zijn ik niet wist waarheen te gaan, Een zijn jij niet meer zou zijn, Ik mijn…