Netgedichten

netgedicht (nr. 85.270):

koning zaligmond; ‘n tarottaart

men neme één rustige handvol ideeën
bestrooi deze met zeeën van gelaagde
taal aangelengd met verzengend echte
gevoelens en beleving van levensengte
misbruik de geluide klokken en remix
door de ijdele verhalen van eerdaags
of sla generatie X uit verveling neer
maar
zij die ’t scherpst van de snede
vol in de bek gelezen hebben
weten
er is ‘n tijd van web, en
er zijn troefkaarten

‘Hij draait en waait en draait,
en al draaiend waait de wind weer terug’

de systematiek en metriek
de liefde voor karakters
symboliek in vreemde oorden
zoals hier intrinsiek ‘t daar
gedachtes tot hoogliederen
brachten als waren ‘t verlangens
of volmondiger verre woorden
dat
wat Pippi nooit gedaan heeft
haar toch nagedragen wordt
met natte sokken vechten tegen
’t sterke zwaard van ‘Pirate Lord’

we hebben de wind in de zeilen
nodig om blind vooruit te komen
te drogen wat in onze blote ogen
vermorzeld door fijne diepdromen
van voetafdruk naar pootjebaden
waarna in datacentra opgeslagen
alle beeldendaden herlaadbaar
lijken in digitale zeemansgraven

maar uiteindelijk zal alles verwaaien
liefde uitzaaien in nieuwere baaien
[de dood sleets graaien naar adem]

de tarottaart wacht wreed op tafel
onder dit bijzonder gerafeld kleed
gereed snel besneden te worden
echter ‘reeds’ smaakloos onbesteed