Netgedichten

netgedicht (nr. 85.293):

Een stukje hemel

jij was
gewoon
komen
aanwaaien
een lichtend
straaltje vlakbij
hoofd en schouder

als je goed keek
zag je er niets van
maar de vorm werd
wel steeds duidelijker
evenals het geluid
van zijn aanwezige
vluchtigheid

was ontroerend
in een samen
met zijn geluid
ging aan en uit
in een prettig
en vertrouwd
aanvoelen

hij was verdwenen
voordat je het wist
en ja je miste hem
hij gaf goede raad
op problemen hoe
hij daaraan komt is
onbekend en vaag

ik heb hem geen vragen
gesteld bang om hem
kwijt te raken met mijn
opdringerigheid en zo
kwamen we op een
dagdeel samen overleg
en dan ieder zijn gang

er is vroeger geloofd
in een engelbewaarder
de gelijkenissen uit de
literatuur waren frappant
en gelijkluidend met
mijn ervaringen met hem
heerlijk al een stukje hemel