inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 85.366):

De Morgenstilte

Er ruist een zachte adem door het lover,
de dauw ligt zilverstil op elke steen.
De zon, een jonge bloem, breekt langzaam over
het veld, waar alles wacht, onzichtbaar één.
Een merel zingt zijn eerste, heldre zinnen,
de lucht wordt blauw en trilt van nieuw begin.
Mijn hart, een blad, mag in het licht beminnen
de stilte, en de vrede diep vanbinnen in.
O morgen, met uw gouden, zachte handen,
raak aan het kleine, dat in schaduw stond.
Geef mij de rust, het licht om te belanden
waar elke nieuwe dag in hoop begon.

Schrijver: Herr mann
27 april 2025


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 46

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)