De wandeling

De druppels vielen uit de lucht
De natte geur van wat vergaat
En ik keek naar een vogelvlucht
Ik wist; te hoog en veel te laat

Mijn haren nat, de kroon verwaterd
Knisperend grind schoot om mij heen
Ik liep maar door, op zoek naar later
Want dat kwam toch wel zometeen

Bij de rand van hei en bomen
Zag ik daar jouw schim toen staan
Die speciaal uit niets was langsgekomen
Om nooit meer bij mij weg te gaan

Samen doolden wij zo door
De regen vulde ons met zwijgen
Mijn hart wist toen dat het verloor
En dat het later nooit zou krijgen

herinnering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 13 stemmen 1.666