Netgedichten

netgedicht (nr. 85.818):

Kwikstaarten in de tuin

Door het schimmige grijs
van wie wat wanneer heen
zijn de ochtenden wazig

groen van bezoek dat zal dansen
en lachen, met veel gebaren
verhalen zal vertellen

en altijd een aanleiding vindt
om mij aan te raken
en innig te omarmen

Het is alles, maar niet genoeg
Ik wil nog niet
wegkruipen in mijn holletje

Kon ik me maar verschuilen
zoals de zon en weer
te voorschijn komen

met kwikstaarten in de tuin
en spelende kinderen
buiten