Vertel mij wie ik vroeger was

Verloren stemmen
fluisteren in stilte zacht
ik zoek mijn echo


Vertel mij wie ik vroeger
was, toen stilte nog een veilige plek was
om te schuilen, toen ik sprak met bomen en luisterde
naar het licht, en elke traan mocht vallen zonder uitleg of schaamte.

Was ik altijd al geraakt,
of was mijn huid te dun voor het gewicht
van de wereld, leerde ik verdwijnen om niemand tot last
te zijn, en voelde ik soms die pijn van anderen dieper dan mijn eigen pijn.

Ik werd klein om ruimte
te laten voor wat luider was, verborg mezelf
uit liefde, of was het angst, zocht mijn gezicht in de spiegel
van andermans blik, en verloor onderweg iets wat nog steeds naar mij roept.

Vertel mij niet alleen wie
ik was, maar wat ik verloor, wat ik nog draag in
de stilte van mijn stem, wat onvermoeibaar roept in de diepe
leegte van het voelen — en mij herinnert aan wie ik ben, voorbij het vergeten.

Biografie van deze schrijver

Kwetsbaarheid Herinnering Verlies

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 101