Netgedichten

netgedicht (nr. 86.013):

Eindeloos en tijdloos

ik heb de
schaduwen van
duizenden mensen
voorbij zien flitsen
zonder hoofdletters

of opvallend stukjes
identiteit waar zelfs
de kleuren mengen
zonder enige
personality

heel af en toe
flitst er iets
markants voorbij
in de lay-out van pijn
liefde en verdriet

een view met een
opkomende zon
wit rijpende vorst
aan de grond en kou
in godvergeten mooi

om er even bij stil
te staan dat juist de
emoties eruit springen
bij gebrek aan contact,
verbinding en vertrouwen

juist nu deze tijd gaan
de deuren op slot voelen
mensen zich buitengesloten
willen zij licht warmte en zon
om elkaar vast te houden

dezelfde taal te
ademen om elkaar
zielsveel met het hele
hart eindeloos en
tijdloos lief te hebben