Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 86.731):

In het ritme van een roos

Langzaam opent zich
een bloem draagt stilte en kracht
hart klopt in de wind

Soms voel ik hoe mijn
huid de wereld nauwelijks filtert, elk
detail brandt zich in mij in. Dan zoek ik de troost
van een knop die nog gesloten is, een belofte die ademt in stilte.

Een roos weet dat groei
niet een haastige beweging is maar een
wachten, een luisteren naar het eigen ritme. In dat wachten
herken ik de kracht van langzaam zijn, van trouw blijven aan mijn gevoel.

Het zachte rood in half
schaduw herinnert me eraan dat niet alles
tegelijk zichtbaar hoeft te zijn. Sommige delen vragen om
beschutting, en ik leer dat dit geen tekort is maar een wijze vorm van zorg.

Wanneer ik mezelf ontmoet
in die bloem, zie ik hoe kwetsbaarheid en
stevigheid samenvallen, geen tegenpolen maar een geheel
dat mij draagt — en in dat besef klopt de wereld met mijn open hart mee.