Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 86.741):

LAATSTE KANS

Nu je er toch bent, Laatste Kans
Grijp ik je aan met beide handen
Mijn schepen achter mij verbranden
Dat lukt niet meer, maar een balans

Te vinden, de allerlaatste dans
Met Pierlala nog te ontspringen
Geen zwanenzang nog hoeven zingen
Daarvoor leg ik een bloemenkrans

Hoe fraai is de herdenkingszuil
Voor aardbewoners, mannen, vrouwen
Met in hun DNA en genen

Lach, woede, dankbaarheid, gehuil
Om opbouw, afbraak, minnen, rouwen
Mens, mozaiek uit glas, stof, stenen

Mens, erfgenaam van voorgeslachten
Mens, leem met huid vol tegenkrachten