Netgedichten over bedankt

netgedicht (nr. 393):

LAATSTE KANS

Nu je er toch bent, Laatste Kans
Grijp ik je aan met beide handen
Mijn schepen achter mij verbranden
Dat lukt niet meer, maar een balans

Te vinden, de allerlaatste dans
Met Pierlala nog te ontspringen
Geen zwanenzang nog hoeven zingen
Daarvoor leg ik een bloemenkrans

Hoe fraai is de herdenkingszuil
Voor aardbewoners, mannen, vrouwen
Met in hun DNA en genen

Lach, woede, dankbaarheid, gehuil
Om opbouw, afbraak, minnen, rouwen
Mens, mozaiek uit glas, stof, stenen

Mens, erfgenaam van voorgeslachten
Mens, leem met huid vol tegenkrachten

Schrijver: Anneke Haasnoot, 9 september 2025

annekehaasnoot

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: bedankt

Dankbaarheid

2.7 met 7 stemmen

164

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Anneke, 3 weken geleden

En, Simone, als we beseffen zelf geërfde ervaringen uit het voorgeslacht in ons DNA te dragen, is het troostend om ons te realiseren dat het evt. leed dat we doorstaan niet van ons is, maarvan de mensen uit ons voorgeslacht. Als wij dat oplossen of handelen lossen we ook voor hen alsnog problemen op.

Anneke, 3 weken geleden

Dank voor positieve reactie Simone.
Ook jongere mensen kunnen een nieuwe kans krijgen na ziekte, verkeerde keuzes enz.toch? Vereerd dat je reageerde.

Simone de B., 3 weken geleden

Misschien ben ik hier nog te jong voor (?),
maar tis wel mooi.

Anneke, 3 weken geleden

Ja dat verbaast me niets. Dank voor je positieve reactie. Een 2e of 3e of laatste kans krijgen in het leven, dat verdient werkelijk dankbaarheid.

Max de Lussanet, 3 weken geleden

Grandioos, Anneke!
Ik spiegel me graag
aan die erfgenaam
met huid en haar,
vol tegenkrachten...

Geef je reactie op deze inzending: