inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten over kunst

netgedicht (nr. 711):

schaduwverlies in brons

voor altijd
zijn je ogen iets

naar beneden gericht
eeuwig je gezicht

zacht en sereen
verborgen

de brok in je keel
de ingeslikte tranen

het is het kind dat begreep
het kneedde gemis

jouw verlies
het schiep leegte

en nabijheid
het is het kind dat

ons achterlaat
ons ontroerd laat kijken

naar haar
naar jou naar hem

... Naar aanleiding van een sculptuur (assemblage) van Mark Manders die hij als een monument voor en van zijn moeder maakte. Zij verloor destijds drie dagen na de bevalling, haar baby, de oudere broer van Manders. ...

Schrijver: J.Bakx, 9 oktober 2025


Geplaatst in de categorie: kunst

3.2 met 5 stemmen aantal keer bekeken 168

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

J.Bakx, 2 weken geleden
Dank voor je mooie woorden. KarelMaria. Fijn dat je de ontroering aanvoelt.
KarelMaria, 2 weken geleden
Ontroerend mooi dit gedicht, Joseline, als het Stabat Mater van Pergolesi!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)