Letter en geest
Waar waren wij gebleven,
o kallígraphos van Brugge
twee zonder bindmiddel als onafscheidelijke eenheid
veel langer in het zuiden reeds beneden de rivieren
met de in sepiagetinte inkt gedoopte veren
van in de kloostertuinen kaalgeplukte grote ganzen
als taakbewuste kopiisten aan het illustreren
en buiten kloostergangen in de cel gaan ecriveren
't Is koud in 't noorden waar de klerken, dienaren der heren
als kale monniken met grijze kap in zwart habijt
de strenge stuurse blikken half verscholen onder pruiken
naar de letters van de geest de septuagint gebruiken
ten noorden der rivieren bij de egmondse abdij
en rond de dom van Utrecht waar de waarde kloosterbroeders
des gemenen levens met de kille muggezifters
en mierekasters vreugdeloos zich van hun taken kwijten
van herendiensten zich bewust
en zeer streng in de leer
als overijverige lijnentrekkers functioneren
van gepatenteerde liturgieën in latijn
Uit den boze roept een stem
'het is een schande, hovaardij!'
hij en anderen weten niet, zij lezen
'bijbels' kwaliteiten
zij treffen elkaar in de refter
als zij getergd verontwaardigd zeggen
'O kikkers in de zuiderlanden,
hoort ons aan, 't en is een schande!
Maar zo niet wij, integendeel,
wij zijn het Vlaamse tegenwicht
van 't ijzig koude noorderlicht
van hanzevaart en handelsdrift
O neen, wij trekken onder onze
rood en geelbelijnde kiel
tot over onze naakte kuiten onze stoute schoenen aan
Wij zijn geen likkebaardersknechten
wij zijn vrij en willen vechten
voor de Vlaamse vrije geest
wie schrijft die blijft àls men ons leest!
Wij zijn geen kille noorderlingen
die de annalen redigeren
Wij willen met de ganzeveren
ook eígen passieverzen schrijven
welks inhoud reikt van grote geesten
tot wat des keizers baard ons
't meeste
tot dichtkunst heeft geïnspireerd
die geen der missae sanctae
noch in excelsis gloria deo
volente heeft geleerd
Veeleer, o kille noorderlingen
is het de vrijheidsdrang tot schrijven
de drang tot schrijven van de vrije
geest die waait in het gemoed
der mensens naar het leven
opgetekend
buiten poorten en in steden,
dorpen ommelanden
waar men elkaar op 's heren wegen
gehuld in schaapskleren ontmoet
Geplaatst in de categorie: literatuur

Geef je reactie op deze inzending:
wat zeg ik? duizendvoudig!
gij ebt et goe gezien, 't is dag en nacht
patat en friet - 't is waar de Vlaming lacht
als Brel zingt van Marieke en Raymond
van ware liefde in het Groene woud...
van uw verbeeldingskracht,
uw fantasie en de vracht
aan historische
en hedendaagse gevoeligheden,
vrijages voor mijn part,
diepere laagjes tussen Vlaamse
frietzeggers en, wij,
platte patatvreters.
Goe' gedaan!
*****