Netgedichten

netgedicht (nr. 87.147):

vlindervalkuil

kracht vinden in alomvattende leegte
tocht omzetten in dat vleugje wind
waar vleugels op gebouwd mogen worden

voorbij een schatplichtig smachten
prachtig opfladderen tegen het licht in
zinnen verzetten door opheldering

kwellingen vervliegen per hoogtemeter
onwelgevalligheden verbeteren in ledige lucht
als een laatste zucht die stilte verkiest

gevoelens over het verlies blijven achter
onder de netten van de zwaartekracht
waar geen zachte landing wachten kan