Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 87.336):

Kwetsbaarheid

Herfst - een kwetsbaar blad
in de wind, nog even maar,
dan is het voorbij

Het blad laat los zonder
haast, al wist het dat vallen geen einde
is maar een mild terugkeren naar wat het altijd al was.
De lucht vangt het op zonder oordeel, en even lijkt alles gewichtloos.

Diepe kalmte blijft achter
in de tak, dun als adem, nog dragend
de herinnering van wat bloeide. Geen verlies in deze
zachte beweging, alleen de vorm die verandert om te kunnen blijven.

Kwetsbaarheid leeft in dit
lichte tussen, waar niets zich verbergt
en niets wordt vastgehouden. Hier ademt de wereld in
haar meest open vorm, en ik voel hoe ook mijn hart die taal verstaat.

Zo leer ik te rusten in wat
ik niet hoef te weten, te luisteren naar
wat breekt zonder te verdwijnen. Want in het loslaten
wordt iets groter heel - stilte die niet zwijgt maar ademt door alles heen.