het einde der verbetenheid
hij dwaalt liever
door de diepste dalen
dan steeds naar
nieuwe toppen te reiken
in falen is hij
zo onderhand dan
ook goed getraind
zijn benen bezwijken
bij de minste geringste
tegenwind, zijn
knieën zijn
van kindsbeen zwak
een wrak
is een te mooi woord
om hem te beschrijven
dan zou hij eerst nog
iets gaafs geweest zijn
zonder medelijden
of overdrijven, kan ik
wel met zekerheid stellen
dat het nooit een feest was
wie hij is in deze
zelfs in zijn dromen
vloog hij nooit over bergen
hij wist zich wel te verbergen
in een stoet monniken
herhaaldelijk
in bruine gewaden
van zware adem
op een kronkelend
rollende-keien-pad
naar boven
maar
hij behoort niet tot
de koninklijken of de goden
die ooit bij dat onzichtbare
zijn aangekomen
wel kan hij deuren openen
de kaders van Morpheus slopen
hopen op
het einde der verbetenheid
... met dank aan M. ...
Schrijver: Stoker, 27 november 2025
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: individu
dromen
68
Geef je reactie op deze inzending:
Kijk, ik denk dat bepaalde figuren (K en CB bijvoorbeeld) weigeren aan zelfonderzoek te doen, meningen van anderen niet ter harte nemen door ze (ongezien?) als een aso-barbaar van hun flaptopfloepdoos of schrijfblad richting prulbakcontainer te vegen....
door een dergelijke omissie zien zij hun eigen zotheid niet. Hadden zij wel twee opponenerende spiegels tot hun beschikking, en hadden zij het lef om daartussenin te gaan staan, koekeloerend naar hun eigen zich steeds vermenigvuldigende smoelenblikken, dan zouden zij hun dieper zelf ontmoeten...
Dat zou waarlijk een zegen zijn,
niet alleen voor henzelf en/of hun levensgezel(lin), maar ook voor ons, leden der goegemeente!
weet je wat het Drost-effect is?