Wanneer de dag zich vouwt

Zon weegt op takken
de dag vouwt zich langzaam dicht
stilte spreekt nu luid


Als lichtjes doven
in het huis, waar schaduwen
blijven na stemmen en warmte, voel ik hoe de
dag zich vouwt tot een stille aanwezigheid die meer zegt dan geluid.

Wanneer kerst langzaam
naar binnen verschuift, en ik voel dat
het ervaren een opening is, ontmoet ik mezelf in details
die anderen al loslaten in glinsteringen en geur van dennen en kaneel.

Waar prikkels verzachten
en de tijd traag zijn scherpte verliest,
wordt elk gevoel een vraag die zich niet wil oplossen,
ik merk hoe vertrouwen en zekerheid geduldig plaatsmaken voor ruimte.

En zo luister ik aandachtig
naar wat niet spreekt, een waakzame
aanwezigheid die blijft als alles dooft en de avond zich
geleidelijk ontvouwt, mij herinnerend wie ik ben in de luwte van de tijd.

Biografie van deze schrijver

tijd beleving vertraging

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51