Netgedichten

netgedicht (nr. 467):

vulkaan

in de kraters van jouw vulkaan
omringd door zwaveldampen
ben ik al veel te ver gegaan
voel ik mijn hart verkrampen

in de geisers van jouw verdriet
brand ik mijn ledematen
ben jij het die mijn hand niet ziet
en zal mijn roep niet baten

in de diepte van jouw tranen
trekt de stroming mij steeds mee
zal mij nooit meer veilig wanen
drijf ik af naar open zee