inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 465):

Zwarte nacht

Deze nacht verdonkert en kleurt mijn gevoel
als gedachten vertranen in nachtelijk dauw
en staar wezenloos, verlamt voor me uit
bevangen door sterke innerlijke kou

Een eenzame traan zoekt langzaam haar weg
schurend door een ijzig landschap van bitter verdriet
Mijn gelaat verkrampt, gehard als kristal
en toont versleten trekken die niemand ziet

Een spiegel weerkaatst een verwaterd gezicht
weent zwijgzaam in deze donkere nacht
Doch haar stille blik sust mijn gemoed en
haar troost maakt mij rustig en geeft mij weer kracht

De angst in mijn ogen slaat om in vertrouwen
Een serene kalmte verheldert mijn zicht
als mijn emoties zich vrijelijk ontvouwen
en ik verlangend kijk in een donker mooi licht

Schrijver: Edwin van Rossen, 12 juli 2002


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 463

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)