inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 510):

ijskoningin

Een ijskoude wind
steekt op
en bevriest in
een mum van tijd
mijn gevoelens
tot op het bot

Op het spiegelglad
oppervlak
glijden pijn, verdriet
en boosheid uit.
Zelfs hoop vindt
er geen houvast

één knip met
je vingers
doet
mijn beenderen
breken

Ijskoningin

Mijn leven ligt
in scherven
gestold
Waar is de zachtheid?
Waar is de liefde
die scheuren
breekt in het ijs?

De zachtheid in je blik
De liefde in je daden
en jouw geloof in mij
en dat alles zal verwaaien

één straaltje van
mijn sterrenkind
kan mijn hart verwarmen
Het ijskoude hart smelten
zodat mijn tranen
overvloedig
kunnen stromen.

Schrijver: Joke van der Zande, 21 juli 2002


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 621

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)