Netgedichten

netgedicht (nr. 720):

Een nieuw begin

krampen schuren alsmaar door
mijn nek voelt zwaar, een boor
drilt onverstoord diepe gaten
in verloren machteloosheid

ik verzuip in verbeten strijd
raak mijn gedachten niet kwijt
schud mijn hoofd in moedeloze
onverdraagzaamheid

sla wild om me heen, verhard
als steen, dolend in donkerzwart
de tijd glijd vooruit en verdwijnt
in gepijnigde eeuwigheid

ik spring vooruit, geef me over
overspoel me in oneindig licht
voel me vrij en ongebonden
eindelijk gezwicht

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

zonnestralen
boren diepe gaten
donkere wolken verlaten
mijn aangezicht

ik open mijn ogen
verwonder
bewonder
ontelbare regenbogen

de watervallen en de zilveren stromen
de bergen oneindig en de bomen
de aarde danst in pracht
en toont aan mij
haar schatten, duizenderlei
ze lacht

ik aanschouw
haar goddelijk gezicht
vertrouw

en begin opnieuw

Schrijver: Edwin van Rossen, 30 augustus 2002

Geplaatst in de categorie: vrijheid

begin

3.0 met 62 stemmen

8.446

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: infinto
Datum:: 21 mei 2003
Email:: Heel erg mooi ge/be/omschreven. Ik ben er van overtuigd, dat veel van hen die dit gedicht lezen, zich erin kunnen vinden. Ik hoop meer van je te kunnen lezen.

Naam:: Antje Blomme de Jong
Datum:: 30 augustus 2002
Email:: het begint verdrietig maar laat voelen dat je weer opkrabbelt in het leven. Geweldig zo als jij dat onder woorden weet te brengen. Een mooie stijl van schrijven daar kan ik niet aan tippen ( bv mist in het zwin).

Geef je reactie op deze inzending: