Kinderwens

Als zij vertrekt wil ik woestijnzand horen
Zij wordt de zon die mijn vleugels smelt,
druipend in de aders van pijn.
Elke adem, stromende wind, gaat van hier naar haar.

Ooit keek een mens fataal door mij,
een druppel die mij uitsleep in één val.
Ze keek met regenboogkleuren, trof de held,
de moed waarmee ik zei: ‘Er was eens’
Er was slechts de plastic roos die ik naar de nimf droeg.
Duister en dicht streelden haar dijen
langs mijn vezels, de hartslag van een kuiken
wekte mij en ik de weg kwijt.

De rijpe reutel galmt door mij, koorts komt op.
Vreugde wil ons uitzaaien.
Straks verschijn je en vertrek ik bedeesd
de man die weigert vader te worden.
Jij buigt voor de klok in de lege kamer waar ik thuis hoor.
Wankelend dans je naast de wieg,
een stille wens die zuur opbreekt.

Schrijver: Wimper, 15 november 2002

wimvandeleenehotmail.com

kinderwens

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.7 met 14 stemmen 2.169