Inktvraat
Zodra het vlees sterft stolt het woord
in de oren van de luisteraar,
de ogen van de lezer,
en laat het zich in tekens vangen.
Het vaste is aan vraat
en erosie onderhevig.
In zijn permanente staat
verschuilt zich reeds zijn ondergang.
Want dat wat staat, kan
gelezen, worden
aangeraakt, begrepen
en door tweeden worden
eigengemaakt.
De interpreten doen hun heilzaam werk.
Als maden vreten zij zich door het
pasgestorven lichaam
opdat het nieuwe wordt gevoed.
Geplaatst in de categorie: taal