je woont nu in je dromen
het nest was vol
met leven en zo druk
door herrie ben je
naar de rand gevlucht
in die stilte gaf je
je niet bloot, je hechtte
moeilijk, miste warmte
uit de moederschoot
je woont nu in je dromen
met de wereld in je hand
het leven is je overkomen
ervaring scherpt je verstand
je vliegt al zonder vleugels
je wortels ben je kwijt
eens zul je moeten aarden
zweven duurt geen eeuwigheid
Geplaatst in de categorie: vrijheid
MOOI en ontroerend gedicht! klasse !
en dus een 10 van mij !