inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.844):

Lustlied

Jouw tred is driftig en licht.

Ik hoor een wild geschater, zie een minzaam gezicht.

Maar de schijn tart het lichaam, elk zintuig,

zelfs jouw handen die mij bijna strelen.

Soms buig je het hoofd over een taak.

Eerder vaak.

Zoals een trefwoord onderstrepen in schreeuwerig geel

of graaien door een papiertoren,

waarna je kennis en stellingen vervloekt.

jajaja...haa!

je gelooft dat een gloednieuw licht jou vindt.


Een zoektocht naar de boeien die jou aan de rustige burcht binden.

Een dadendrang die jou dwingt tot een dans
Vermoord de tijd en laat de plannen wachten

Hun ongeduld is de snavel van een ontwakend kuiken,

Traag barsten de schalen.

Soms is er die stromende klaarte, schilderijen die oplichten.
Geblaat in het bloed.

Je wordt een renpaard dat dorst naar meer...
naar meer onweer.


Iemand waagt het jouw voet te lichten.
Je snauwt en bijt en de dwarse mensen vallen neer.

Schrijver: Wimper, 18 februari 2003


Geplaatst in de categorie: vrijheid

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 503

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)