inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.007):

Buitenveldert

Hoe kan het zijn dat ik die
toch mijn eigen dood
niet vrees – integendeel –

zo hartverscheurd en zo
intens vol pijn kan staan aan
deze kuil waarin nu jouw
vermoeide lijf zal gaan verdwijnen

en dat ik toch na al die
doden weet dat dit geen laatste
rustplaats is maar slechts de nette
opbergplaats voor stoffelijke resten

dat jij bevrijd van pijn en zonder
vrees nu verder leeft en geen
verdriet en tranen kent –
en mij nabij zal blijven

waarom dan toch sta ik
hier nu alweer zo
innerlijk te breken

Schrijver: Lizzy, 12 maart 2003


Geplaatst in de categorie: overlijden

2.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.342

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)