Pangur Ban
Mijn rode kater Paus en ik
Krijgen elk onze eigen kick
Hij is bezeten van de jacht
Ik houd van lezen in de nacht
Nieuwsgierig speurend in mijn boek
En hij is naar een muis op zoek
Maar hij is zeker niet jaloers
En houdt zijn eigen kittenkoers
En zijn we 's avonds samen thuis
Dan vangt hij, half als sport, een muis
En ik jaag dan, niet zonder strijd
En met haast evenveel beleid
Op hopelijk wat meer begrip
Tijdens mijn geestelijke trip
En ook al zijn zijn ogen puik
Zijn blikveld eindigt bij zijn buik
Maar ik zie, ondanks grauwe staar
Soms toch wat vals is en wat waar
De vangst geeft hem zijn kort geluk
En ik kan even niet meer stuk
Als ik weer uren heb gevost
En een probleem heb opgelost
Maar ook al zijn we zo contrair
Ons samenzijn wordt nooit precair
We waarderen beiden wat we zijn
Hij met zijn klauw, ik met mijn brein
Hij is gelukkig met zijn buit
Ik heb mijn boek nog lang niet uit.
---------------------------------------------------------
Een van de oudste Ierse gedichten is "Pangur Ban". (Zie Internet),
Het is een heel leuk gedicht over een man en zijn kat, en waarschijnlijk geschreven in de achtste (!) eeuw, en de oorspronkelijke tekst kan ik niet lezen, maar ik kan wel zien hoe het rijmschema en het metrum is. Bovendien heb ik een (proza) Engelse vertaling.
Ik heb er deze Nederlandse bewerking van gemaakt, waarin ik heb geprobeerd zo dicht mogelijk bij het rijmschema, het metrum en de bedoeling van het gedicht te blijven.
Inzender: Johan Rijfkogel, 6 mei 2003
Geplaatst in de categorie: dieren