Kasteel Groot Buggenum
Voor professor Hentrich
Het verleden is het laatste wat we weten,
overwinning tijd op het grote vergeten,
dat onzichtbaar in onze rug beweegt,
terwijl we in het heden klimmen
dooft het vergeten licht in ons hoofd
steelt op kousenvoeten in het donker
kostbare beelden, fluisterwoorden,
de tranen van je meest dierbare –
vergeten eet de doden die we achterlieten
terwijl we een toekomst verzamelen
marcheert hij onze geschiedenis binnen,
sticht brand in antieke kennis, werpt bommen af
op de wegen die ons tot hier hebben gebracht
Een man had zich omgedraaid
hij zag de steen standhouden
een stervend kasteel, een herinnering
keek omhoog in de likkende lentezon
verleden had hier ernstige verliezen geleden,
maar hij draaide gedane zaken een loer
en bouwde op 't restant verleden een heden
van fonteinen, kamers en interieur
een overwinning tijd. Kijk, mensen komen,
geven een vrije middag aan de tuinen,
laten een fonkelnacht achter in het slaapverblijf
zonder dat ze het weten, houden ze vergeten weg
de tijd blijft staan in haar getijden
Ja, het kasteel zal ooit in de strijd vallen
de trompet van het einde zal hier schallen
maar hij, de man, heeft dit gewonnen:
de oude steen leeft nog
Geplaatst in de categorie: algemeen