ze liet mijn blikken binnen

hij was het huis
gezicht achter de ramen
een veertiger, wel aardig
maar zonder andere namen

een arm, een blonde lok
misschien gezichtsbedrog
ik gokte op zijn vrouw
zijn broek, een scherpe vouw

geen tuin, maar een balkon
met zon die hij genoot
de andere stoel bleef leef
zodat het wit ervan verschoot

een arm die gordijnen sloot
die 's avonds altijd open bleven
bomen ruisten van de dood
ramen blind van overleven

ik zag haar voor het eerst
ze liet mijn blikken binnen
ze bleek aantrekkelijk en jong
lachtte in een nieuw beginnen

Schrijver: wil melker, 4 februari 2004

wlmelkerziggo.nl

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.9 met 7 stemmen 624