Moe
Het hoofd raakt leeg
De zinnen worden korter
Ik slijp nog wel de geest
Maar ’t gaat niet vlotter
De wil me te verzetten
wil niet opstaan uit de luie stoel
Toch ga ik het nog eens weer proberen
‘t stellen van een doel
Die moeheid
en droefgeestigheid
die twijfel aan de zin
sluipen bij mij in
Gelatenheid wordt regelmaat
De tijd tikt voort
Het lijkt alsof hij sneller voor mij gaat
naar eindeloze stilte en verlatenheid.
Na wat ik deed en heb gedaan;
na wat ik zou en moest
voel ik mij op een keerpunt staan
Geplaatst in de categorie: ziekte