inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.291):

ik fluister storm in je zwijgen

ik zag de buien komen
wolken groeiden wit gezicht
grijze randen, zwarte kanten
meegenomen op hun snelle drift

ik zag je takken breken, zwaaien
in een schamel evenwicht
meegaan en nog verder buigen
doodgaan zonder tegenwicht

ik fluister storm in je zwijgen
toch ben je door de wind geveld
we hadden samen kunnen blijven
als jouw stilte alles had verteld

geknapt verschraalt het leven
ik voel de dood nu zeer nabij
keuze zou me hoop doen geven
maar de storm raast al voorbij

Schrijver: wil melker, 21 maart 2004


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 620

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)